عقاید یک رامین

ذکر روز سیزدهم

انسان نمی‌افتد، مگر به سمتی که به آن تکیه کرده است.

شنبه, ۱۳ فروردين ۱۴۰۱، ۰۷:۱۶ ب.ظ

 ۷ تا نظر تا الان نوشتن

نقدر بو سوز منیم احوالیم دی ایندی.
حس الیرم دونیا بیلمه تنگ اولوب.
تمام او ادام‌لار کی حس الیردیم یولداشدیلار ایندی اوزگه اولوبلار. چوخ منیم حالیمدی بو یازی.
چوخ دردی وار بو جمله نین :(
حالا ماهایی که کامنت این خانم نسرین رو متوجه نمیشیم تکلیفمون چیه؟
باهاس چی کار کنیم حالا؟
(ایکون تفکر)
راضی نیستن به ترجمه
شایدم تکیه‌گاهها دیگه اون تکیه‌گاههای سابق نیستن
چیزی که منو اذیت می‌کنه حس سقوطه. اینکه انگار پاهام شل شدن. و فقط دارم سقوط می‌کنم و باورم نمیشه
تشکر میشه بابت یه همچین ترجمه ی خوبی:))
سعی کردم خوب باشه :)
اگر قرار بود یه زبان رو دلی یاد بگیرم ترکی یکی از گزینه های پررنگم بود.
مثل بقیه زبون‌های دیگه، ترکی هم قشنگی خودشو داره :)
چه متن قشنگی
بیشتر از اینا بذارید
ممنون
از راوی این متن خیلی ممنون‌ترم تا صاحب سخن
من اگه می‌خواستم بقیه هم متوجه بشن چی گفتم خب فارسی می‌نوشتم رامین:)
ببخشید
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی
بایگانی
مهر ۱۳۹۸ (۱۹)
دی ۱۳۹۷ (۱۹)
تیر ۱۳۹۷ (۱۳)
آذر ۱۳۹۶ (۱۲)
مهر ۱۳۹۶ (۱۸)
تیر ۱۳۹۶ (۱۹)
دی ۱۳۹۵ (۱۲)
آذر ۱۳۹۵ (۱۶)
مهر ۱۳۹۵ (۲۴)
تیر ۱۳۹۵ (۲۵)
دی ۱۳۹۴ (۳۹)
آذر ۱۳۹۴ (۲۴)
مهر ۱۳۹۴ (۳۰)
تیر ۱۳۹۴ (۵۴)
دی ۱۳۹۲ (۱۳)
آذر ۱۳۹۲ (۱۶)