با مصطفی قهر بودم . علی میدونست ک قضیه چیه و چرا باهاش قهرم . یه ماه گذشت . با مصطفی آشتی کردم . باهم رفتیم بیرون . فرداش علی پرسید با مصطفی آشتی کردی ؟ گفتم اره . گفت دیدم دیروز با هم بودین . خیلی خوشحال شدم ک باز آشتی کردین باهم . اون روز فهمیدم علی خیلی رفیقه . خیلی . میتونست اون جمله رو نگه . می تونست بگه "موقع مشکلات و دعوا ک میشه میای پیش من ، خوشی ها و بیرون رفتن هات با اونه " ولی نگفت 

نوشت : ما رفتیم 

بهش میگم 

میدونستی توی واقعی با توی سوپرمرد بیان کلی فرق داشتی ؟

مثلا تو هیچ وقت در حالت عادی از آبگرمکن حرف نمیزنی

 - زدم تو خط آهنگای فرهاد

+ فرهاد مهراد ؟

- آره

+ فرهاد عالیه ... شنبه روز بدی بود ، روز بی حوصلگی

وقت خوبی ک میشد ، غزلی تازه بگی

پ.ن. بعد ده دوازده سال ، برای اولین بار ، تو سلیقه موسیقایی من و مصطفی یه نقطه مشترک پیدا شد 

پس از کش و قوس های فراوان و بعد از کلی چانه زنی  و رای زنی با مصطفی 

قبول کرد ک دوباره برگرده ب وبلاگ نویسی

وبلاگ سوپرمرد

برام فال حافظ باز کرد :

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

گفت حالا تو برام فال باز کن . فقط منتظرم بد بیاد ( با چشم غره ) .

بسم الله گفتم و باز کردم :

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

خندید :)