تو دیگه داری می‌ری ، این اختتام رویاست

این آخرین سکانسِ فیلمِ کازابلانکاست

من همفری بوگارتم ، مغرور و بی‌تبسم

تو اون زنی که می‌ره با مردِ نقش دوم

بارون بباره یا نه ، صحنه دراماتیکه

تصویرت از تو چشمام می‌ریزه چیکه چیکه

دوربین یواش یواش از تو صحنه می‌ره بیرون

من می‌مونم با سایه‌م، من می‌مونم با بارون

این اشکا مصنوعی نیست ، تو دیگه داری می‌ری

داری چشاتو از من، از نقشِ من می‌گیری

راهی نمونده باقی، فیلم‌نامه اینو می‌گه

من و یه جای خالی، تو و یه مردِ دیگه 

از وقتی که نگاهت از تو نگاهم رد شد

این فیلم عاشقانه ، یه فیلمِ مستند شد

بازی دیگه یادم رفت ، نقشم خودِ خودم بود

نقش کسی که چشماش لبریزِ عشق و غم بود 

اسکارُ من می‌گیرم ، اما چه فرقی داره

نقش سیاهی لشکر ، با یه ابرستاره

وقتی تو رو ندارم، وقتی تو دورِ دوری

وقتی باید بسازم با حسرت و صبوری

این فیلم موندگاره ، گیشه‌ها قبضه می‌شن 

اما بازم من بی تو ، اما بازم تو بی من 

تو دیگه داری می‌ری ، این آخرین پلانه

تیتراژ میاد و آهنگ ، همراه این ترانه 

یغما گلرویی