یه سوالِ دیگه، با در نظر گرفتنِ زندگیِ بعد از مرگ، یا بدونِ اون؟
میخوام ببینم چی باعث میشه که بگی بیعدالتیای نبینی. من فکر میکنم اگه زندگی بعد از مرگی نباشه، بیعدالتی هست واقعا. یکی تو شرایط نرمال و سالم بزرگ میشه، اون یکی با هزارتا تراما بزرگ میشه و برای هر لحظه زنده موندنش باید کلی جون بکنه و آخرش هم تحت کلی فشار میمیره یا خودکشی میکنه. این که شرایط و داراییهای اولیهی این دو نفر تا این حد متفاوته، بیعدالتی نیستش به نظرت؟
کیف کردم با کامنتت.
جوابم به سوال اولت: با در نظر گرفتن زندگی بعد از مرگ.
جوابم به سوال دومت: طبیعتا عادلانه نیست. ولی چون به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارم، در نتیجه بیعدالتی نمیبینم
پتانسیل آدمها با هم فرق میکنه، اگر بنا بود همه تحت شرایط یکسانی به تعالی برسن اون وقت بیعدالتی میشد. به نظرم اینکه یکی تو شرایط سختتریه یکی از دلایلش میتونه همین باشه که نیاز بوده برای رشدش تو این مسیر قرار بگیره. حالا اون میخواد متذکر بشه یا نه، با خودشه!
وگرنه در لایههای پایینتر (مثلن دولتها، حکومتها، خانوادهها) که خب، نه
یه سوالِ دیگه، با در نظر گرفتنِ زندگیِ بعد از مرگ، یا بدونِ اون؟
میخوام ببینم چی باعث میشه که بگی بیعدالتیای نبینی. من فکر میکنم اگه زندگی بعد از مرگی نباشه، بیعدالتی هست واقعا. یکی تو شرایط نرمال و سالم بزرگ میشه، اون یکی با هزارتا تراما بزرگ میشه و برای هر لحظه زنده موندنش باید کلی جون بکنه و آخرش هم تحت کلی فشار میمیره یا خودکشی میکنه. این که شرایط و داراییهای اولیهی این دو نفر تا این حد متفاوته، بیعدالتی نیستش به نظرت؟
هممم آوره منطقی است، منم فکر میکنم اگر زندگی بعد از مرگ عادلانهای باشه و زندگی فقط مثل یه خواب کوتاه باشه، عدالت میتونه برقرار بشه.