این موقع شب چ حالی داد شنیدن این قطعه از سیامک آقایی :
ز بعد ما ، نه غزل ، نه قصیده می ماند
ز خامه ها دو سه اشکِ چکیده می ماند
در این چمن ، به چه وحشت شکسته ای دامن ؟
که می روی تو و رنگ پریده می ماند
...
ز درد یاس ندانم کجا کنم فریاد
قفس شکسته ام و آشیان نمانده به یاد
...
بـــــا مـــــا بیـــــا تــــــــــا بیـــــابـــــان و مـــــارا
مـــــارا ببیـــــن سایـــــه ای در سرابیـــــم و تنـــــها
تنهـــــا صـــــدا نالـــــه ی خام ســـــوزان و مردی
مـــــردی کـــــه می گویـــــد از دل خــــــــــدارا !
بشنـــــو کـــــه دوزخ فـــــرا خوانـــــده مــــــــــارا !
