هنر اینه که با دوربین گوشی بتونن عکس خفن بگیرن:-D 

که بعد میبینن نه زیادم خفن نیس:-\ 

خودمو نمیگماااا همینجوری کلی گفتم

من واسه عکاسی از اشیا ب یه چیز خاصی رسیدم. چند وقت پیش دلم یهو خواست از نردبون مامان بزرگم عکس بگیرم. وسط حال بود. همین طوری اهنگ زمزمه میکردم و هی نگاش میکردم از زاویه های مختلف. این ورچاون ور. بدون دوربین ها. اصن بدون اینک فکر کنم میخوام عکس بگیرم. اولش هیچی نبود ولی کم کم احساس کردم داره زنده میشه. ینی واقعا سعی کردم بهش روح بدم. نگاش میکردم خیلی نگاش کردم. انگار هی بیشتر جون میگرفت. بعد دوربینمو اوردم و یه چنتایی گرفتم. خوب نشد. بعد یهو یه صحنه اومد تو ذهنم. برش داشتم گذاشتمش جلوی در . یه گلدونم گذاشتم بالاش. وای عالی بود. انگار داره لبخند میزنه تو عکس. تجربه ی باحالی بود گفتم بگم بهتون:)

جدی میگم ها

البته منظور دقیقتونو از سبک نمیدونم. ولی در کل دنبال سوژه ای نباشین ک هر کسی میتونه ببینه. یا یه طوری همونو ببینین ک متفاوت باشه. از گلم عکس نگیرین هیچ وقت:|:D

از گلم عکس نگیرین چون ادم خودش گل و میتونه ببینه . عکس باس یه چیزی ب ادم بده. ی نگاهی ی حسی حداقل. من از عکسایی ک توش گل خالی وجود داشته باشه حتی حسی ام دریافت نمیکنم:|

از گل عکس نگیرین. شایدم اینطوری ک شما میگین ولی از گل عکس نگیرین:|:D