مخصوصاً اون اولیه؛ عالی بود ;)

کیوسک تلفن از بقیه قشنگ تر بود :)

کیوسک تلفن همراه حس فیلم پلیسی داره ....

برگ سبزا خیلی عالی ان ....

من هر عکسی رو با ی هدف خاص نگا میکنم . مثلا یکی رو با مضمونش . یکی رو بخاطر منظره اش . "عکسای شما با احساس ان" 

ولی ب نظرم سوژه رو بسازین

یا یه زاویه ی دید جدید بدین ب همینا

خود عکسه خوشگله اما محتوا نداره

مثل شلیل

کیوسک و برگ خوشگل بودن:)

بابای من دیوانه ی بازی با نوره..

+ سلام دوربین آقای رامین :)

+ ولی مام شلیل میگیم ..

رفتم نزدیکتر حل شد :))

+ :)

خب معلومه ک سخته:)

ولی میدونم وقتی میخوای یه چیزی بگیری ولی کلی چیز مزاحم یا محدودیت وجود داره چقدر آدم حرصش در میاد مخصوصا اگر با نبود اون مزاحما یا محدودیت ها مطمئن باشی که عکس خوبی میشه:(

یکی از راه های یاد گرفتن کادر بندی برای کارگردانی عکاسی. عکاسی و استوری برد. من نقاشیم خیلی ضعیفه و از پس استوری برد بر نمیام پس با عکاسی سعی میکنم تمرینش کنم. هرچند میشه با عکاسی کلی کارا کرد. ولی ب گمانم تمرکز روی یک چیز آدمو موفق تر میکنه:)

حالا تا چند سال دیگ یهو دیدین گفتم بیاین نمایشگاهم من ب هیچ کدوم از حرفام اعتباری نیست:))

طولانی بود دیگ دوباره حوصله ندارم بنویسم:))

در کل مرسی:)

بسی عالـــــــــی :))

احسنت و احسنت و آفرین و براوو بر شما عکاس باشی گرانقدر :))))

اون برگ سبزه پتانسیل اینو داره که بره تو مجله ی national geographic :)

کارتون عالیه ممنون که عکسارو به اشتراک میذارین .

نمیدونم عکسا تو نت بود یا نمایشگاه یا کجا ولی میگفتن جایزه بزرگی گرفته . اولی عکس ی مانتو طوسی با دکمه های ریز بود لای ی عالمه رخت خواب ک روی هم چیده شده بود . دومی ی کت و شلوار طوسی گشاد و خیلی قدیمی داخل ی کمد ک درش نیمه باز بود . آستینا و قسمت کمرش با سنجاق گره خورده بود . ی مرد میانسالی ک فقط تصویر اون دیده میشد پرسید: مال باباتونه؟؟ و شما گفتن: نه مال مش ریحون(خواب بود منم میدونم ریحان اسم زنانه اس) دوست بابامه مال خیلی سال پیشه . بعد شروع کردین ب سخنرانی و گفتین: موتور باباتونو واسه خودتون برداشتین و خیلی دوسش دارین . میگفتین از اصالتتون دور نشدین و نمیشین ولی نمیخایین منفعل باشین و قراره دنیا رو تغییر بدین بخصوص برا مادرتون . بوی آش رشته میومد . پرسیدم گفتین آش رشته های مامانتونه و هیشکی نمیتونه مث مامانتون درست کنه ..... والبته نشد ک حداقل تو خواب آش رشته ای ک بوش اینقد خوب بود رو بخورم . آبجی جان با لگد بطور لطیف و ظریف بیدارم کرد .

جالب اینکه اصن تصویری ازتون نبود و فقط صدا بود و جالبتر اینکه فارسی بود تمام مکالمات.

:)