وقتی آدم تنهاست یه طور دیگه فک میکنه . با خودشه . راحته . هر جور ک راحته اون طوری فک میکنه . درست یا غلط . در تلاشه ک درست ترین راهو پیدا کنه . ولی وقتی با یه نفر حرف می زنی ، دیگه این فضای تنهایی از بین میره . میشه روابط اجتماعی . روش های مختلفی هست ک یه نفر بتونه افکار زمان تنهایی شو به بقیه نشون بده . یه نفر فیلم درست می کنه . اون یکی کتاب می نویسه . یکی هم وبلاگ نویسه . وقتی یه بلاگر ، قسمت نظرات وبشو می بنده یا جواب نظراتو نمی نویسه ، ناراحت نشین . نگین این یه نوع بی احترامی به مخاطبه . روشش اینه . این آدما عقاید و تفکرات تنهایی شونو می نویسن . اگه بخان نظرات شما رو بدونن یا جواب بدن دیگه تو غار تنهایی خودشون نخواهند بود . این آدم ها ضداجتماعی نیستن . فقط دوست دارن تو فضای وب ، تنهایی هاشونو بنویسن و اصلا هم چیز بدی نیست . این موضوع شبیه این می مونه که وسط یه فیلم یا آخر فصل دوم یه کتاب ، زنگ بزنین ب صاحب اثر بگین "باهات موافقم" یا حتی "این قسمتش افتضاح بود" . شما نهایتا می تونین با اطرفیانتون در مورد یه فیلم یا یه کتاب حرف بزنین . حداقل برای من که اتفاق نیفتاده با هنرمندی در مورد هنرش بصورت دقیق و تخصصی بحث بکنم . همیشه فک کردم ک این چیزی ک خلق کرده رو تو تنهایی خودش خلق کرده . دوست نداشتم و ندارم ک تنهایی کسیو بهم بزنم . ب تنهایی آدما احترام بزارین .
+ مخاطب ندارد
ممنونم :)
خواهش میکنم انجام مسئولیت بود :)