نبینم تنهاییتو داداشم :/
بیا با خودم تقسیمش کن اصلاً :)

بعضی وقتام هیجان زده می شیم ولی چون تو جمعیتیم نمیشه بروز داد:) حس خفگی به آدم دست می ده.

(احساس همدردی و اینا...)

خدا چی پس ؟
+ لباس جدید مبارک :)

منم خیلی این مورد برام پیش اومده
دل آدمم واقعا میگیره
گاهی هم سعی میکنم تو خیالم با یه شخص خیالی خاص حرف بزنم بلکه یه کم از گرفتگی دلم کم بشه!!!
گاهی هم می نویسم...
و گاهی هم به طرز معجزه آسایی یکی از راه میرسه...
ولی امیدوارم اینی که شاید اسمش "تنهایی" هست یه روز بشه "تن هایی" ... که یعنی هستن کسایی که باهاشون یا هست کسی که باهاش قسمت کنیم شادیامونو...

بیا گروه بلاگرا :-D عاغا ما اونجا همممه چی رو قسمت میکنیم:-D درد غم سرماخوردگی شادی:-D خلاصه که در خدمتیم

وی در جواب گفت! :))

کجاااا:-D؟ گویا گروهای زیادی بین بلاگران عستند
یکیش هم واس ما و دوستان است:-D

نه همین که توی جواب کامنتا میاد ! برام جالب بود

خلاصه هر وقت خواستین یه توک پا بیاین کوچه ما:-D

مظلوم نمایی نکن برادر من... بگرد یه آدم تنهای دیگه رو پیدا کن و خوشحالیت رو باهاش قسمت کن... دنیا پر از آدم های تنهاست... تازه ثواب هم داره :)

ولی بالاخره یه روزی یکی پیدا میشه... ناامید نباش :)

به بهههه چه قالبییی ^_^ خیلی خوشگل و زمستونیه :)

حتی اینجور وقتا آدم میتونه برا خودش بنویسه و یادداشت کنه.
یه چیزی برا این پست تو ذهنمه اصلا نمیدونم چطوری کلمه ها رو کنار هم بچینم که منظور و مفهوم حرفم رو برسونه.

اونکه بله، اتفاقا موقع مرورش باز یاد تنهایی میافتی.

اوهوم. وقتی آدم بخاطر تفاوت دور و بری‌هاش نتونه از چیزی که ذوقش رو داره حرف بزنه خیلی حالش گرفته می‌شه. فقط می‌شه به این شرایط عادت کرد.

اینو خیلی میفهمم...