از ی طرف ی پسره میاد میگه 

نیستی ، فدای ی تار موت 

از اون ور یکی دیگه پیداش میشه میگه

اگر تو را گذری بر مقام ما افتد 

یکی هم از این گوشه میگه 

کار داد دستمون باز ، این اخلاق حزب بادت

مرد سیبیلویی بلند میشه میگه 

گوش کن ، اینم میگذره ، خاطره شو باد میبره

همه منتظر منن ک من هم چیزی بگم . ی سرفه میکنم و میگم 

مرا گویی که رایی ؟ من چه دانم من چه دانم
چنین مجنون چرایی؟ من چه دانم من چه دانم 

پسره ب بغل دستیش میگه 

ولش کن . خوب میشه . مرخص میشه