مصیبت ممکنی هست:-))))

اگه هی ازت سوال کنن ومجبورت کنن حرفربزنی که فاجعه است

شاید کمی هم بیش‌تر...

سخت تر از این هم وجود داره ها! مثلا حضور در جمعی به غایت برون گرا به مدت دو شبانه روز :دی
نه ولی جدا هست!!

این که با کسی هم خونه، هم دم، هم نفس و هم زبان بشه که دقیقا نقطه ی مقابلش باشه؛ یک برون گرای تمام عیار!!!

ولی من از تجربیات دیگران دارم میگم که حتی اگه یک نفر باشه اما برای مدت طولانی و مدیدی قراره باشه و درسته بعد یه مدت به تعادل می رسن اما وضعیت و شرایط حاکم وقتی براشون به تعادل می رسه که از هم دور شده باشن و هرچه تعادل بیشتر، دوری هم به همون تناسب بیشتر!!

شاید هم چون شما همیشه سعی کردی فضا رو برا خودت محدود کنی همچین حسی دارین. یعنی از یه سبک منظم برای زندگی پیروی کردین، تفکیک محیط هایی که توش حاضر میشین. مثلا یادمه یه بار یه پست درمورد خوابگاه و یک روز زندگی خوابگاهی از شما خوندم که تهش یه حس خستگی داشت انگار خسته شده بودین.
بنظرم به دفعات مواجهه با اون شرایط ربط داره، اولاش سخته کم کم میشه باهاش کنار اومد و حتی عادت کرده.
البته اینکه تعریفتون از برونگرا و درونگرا چی باشه هم مهمه. مثلا من الان یه درونگرام که آدمایی که بهم نزدیکن این رو میفهمن و احتمالا آدمایی که از دور نگاه میکن تصورشون از من یه برونگرا با افکار سطحیه.

خدا برا هیچ درون‌گرایی نیاره -_-
واقعا طاقت‌فرساست.

به قول شاعر طاقت بیار[ید] و مرد باش[ید] :)))

با همه این توضیحات سخت بودنش رو هم میتونم درک کنم. :)
یادم رفته بود اینو بگم!

الان یعنی آداپته شدین با شرایط؟!

اوکی حله :) برام سوال شده بود.

بیلیسیز بیزادلار وارکی اصلا تمرینن حل اولان دیلر اصلا منیم نظریمه بعضی خصوصیاتی عوضلماخ اوچون گرح تلاشدا ائلمیاخ. حالا دمیرما ائله هرنمنه نی هرنجوردی اوجور قبول ائلیخ یوخ، ولی خب ائلیبیلوخ اوزومیزی چوخ درگیر ائلمیاخ اونا.
حتی شده وسط حرف زدن با دوست صمیمی بهش گفتم دیگه حوصله ام نمیکشه حرف بزنم، بنظرم نباید ناراحت شه چون من اگه واقعا حوصله نداشته باشم حتی نمیتونم درست بشنوم چه برسه به اینکه تحلیل کنم و جمع بندی کنم و بخوام جواب هم بدم.
فک کنم موضوع رو کشیدم به حاشیه و ماهیت بحث رو عوض کردم به کل :)) در نهایت میخواستم بگم حتی شما مجبور نیستی جمع رو تحمل کنی چه برسه بخوایید توش حرف بزنید. :)
باتشکر پرحرف اعظم هستم. :))🙈

تا از کوره درتون نیاوردم برم شتم (بعد از تصحیح : شام) بخورم. :)

تجربه ها هم خوبن میشن یه پست مثل همین :)

بیلیرم شوخی ائلدیم :)

دارم سالاد درست میکنم. شام هم رشته پلو با مرغ.

آقا من چیکار کنم گوشی پیش فرض داره برا خودش😢
آخه مشت؟! 😢😢

تازه بخاطر شما با تا به تا افتادن کلمات هم کنار میامااا :))

من هیچ وقت نفهمیدم درون گرام یا برون گرا :|

هیچ کار :)

حداقل اشتباه توشور دلخوشدوخ یارانیر عیبی یوخ :))

زندگی با جمعی به غایت برون گرا

یک شبانه روز؟!!!... نهایتاً دو ساعت بتونم تحمل کنم.

http://bayanbox.ir/view/6747882331714586322/IMG-20180715-110105.png

جالب بود:)
مرسی :)

موافق :))
امضا: یک داغدیده

:))))

آره خیلی نزدیک بود اما خدایی مامان میگه رویا پردازم ، اما نمی‌دونستم اینقدر :)))

یه درونگرا حاضر در جمعی به غایت برونگرا که حتی یه نفرشونم نمیدونه و دلش هم نمی‌خواد حدس بزنه که شاید درونگرا باشه این بی‌نوا!

آره خلاصه میبینین هارمونی رو :))
ولی اصل هارمونی این بود که همش میشد پنجاه پنجاه . هنوز کلی جا دارم تا اونجا :)))
شما عکاسین هارمونی چه شکلی شد ؟ دارم سعی میکنم یه هارمونی در قالب عکاسی تجسم کنم :))

خب عکاسی تاثیر داشته بنظر من :)

تو همه قسمت ها
همه ش یجورایی ربط داره
مثلا محتاط بودن اینجوری که عکاسی باعث این احتیاط و در معنی ریز تر ، دقت و تمرکز میشه
نه؟

بله بله :)
موافقم

قسمت بد ماجرا اونجاست که حس میکنند رسالتی دارند که تو رو وادار به صحبت بکنند.

این هم یکی از سخت ترین هاست:بیان یه سری چیزای عمیق درونی به یه فرد دیگه.(وقتی حس میشه لازمه!اگه فکر کنیم لازم نیست که عمرا نمیگیم:) )