یه چیزی فراتر حتی...

رامین من همونم!

شب نیمه‌نهایی بود که این متن رو تو کانال نوشتم:
اینکه تاکید میکنن رفاقت‌های موجود در رقابت خنداننده‌شو خیلی جذاب و خوبه رو شخصاً قبول ندارم! کلاً مبنا و ساختار رقابت و مسابقه رو میبرن زیر سوال! این دیگه اسمش رقابت و مسابقه نیست! یه بازیِ گروهی و تیمیه! جذابیت و بامزگیِ مسابقه تو کَل‌کَل‌کردن‌ها و اون نفرتِ مخصوص مسابقه و رقابته که طرفین نسبت به هم دارند. نفرت به معنای بدش نه! یه جور عطش پیروز شدن!

#خنداننده‌شو

رقیب ها با هم رفیق باشن خوبه؛ ولی یه جوری موضوع رو چندش آور می کنن که حاشیه بیشتر از متن می شه!

من گاها بالا هم میارم

دقیقا
منکه تو مسابقاتم حتی اگه رقیبم‌ رفیقمم بود همیشه عطش برنده شدنو برتر بودنو داشتم
بدون تعارف
پامو میذاشتم تو تاتمی دوستو دشمن نمیشناختم.رحم نمیکردم
حالا‌ نمیفهمم چطو اینا اینقد از رفاقت تو قالب رقابت حرف میزنن

من هلاک این قالبتون هستم آقا رامین گل!

خدمتت عرض کنم که بله!

ولی جلوتر از این پست رو بگم: از برنامه خندوانه و دست اندرکارانش حقیقتا هیچ وقت حس مثبتی نگرفتم

چطور بگم. گناه کسی رو نمی شورم . وقتی احسان کرمی و رامبد جوان رو می بینم، شخصا حس مثبتی ازشون نمی گیرم

به حس خودم شک ندارم

چون همان حس، باعث می شد مسابقه "راز سیب" فرهاد جم(علی سریال همسران!) رو با علاقه ببینم و چند روز پیش هم که در یک برنامه شبکه آموزش در لباس مجری گری دیدمش، هنوز هم از دیدنش خوشحال می شدم و حس خوب گرفتم

به نظرم درون آدم ها خیلی با هم ارتباط داره در ارتباط گرفتن مرتبط با هم!

ما هلاک این قالبتیم! مرد مفرد رو هم دریابید یک عمر دعاگویتان هستیم.

یک عشق وبلاگ نویسی

آخه حالا هم با اینکه اینقدر رفیق نشون میدن ملت جوری توی شبکه های مجازی بهشون فحش میدن انگار دشمن خونین!
دیگه اگه راستی راستی رقیب بازی دربیارن معلوم نیست چی میشه!
نمونش رامبد که بعضی وقتا یکم مسابقه رو جدی میگیره و حسابی توی اینستاگرام مورد عنایت قرارش میگیره!