متوجه شده‌ام که وقتی چراغ‌ها روشن‌اند، آدم‌ها تمایل دارند درباره‌ی کاری که می‌کنند حرف بزنند،
درباره‌ی زندگی بیرونی‌شان. کسانی که در نور شمع یا آتش نشسته‌اند
شروع می‌کنند به حرف‌زدن درباره‌ی ‌احساس‌شان، درباره‌ی زندگی درونی‌شان.
 آن‌ها ذهنی حرف می‌زنند، کمتر جروبحث می‌کنند، درنگ‌هایشان طولانی‌تر است.

چرا شب را دوست دارم - جانت وینترسن