عقاید یک رامین

هر ایرانی یه

من عصبانی نمیشم ولی اگه بشم، بد عصبانی میشم

سه شنبه, ۶ فروردين ۱۳۹۸، ۰۸:۰۰ ب.ظ

 ۶ تا نظر تا الان نوشتن

منم همینطورم :)) .. عنوان چی میگه ؟؟!!!
عنوانو باید بذارین اول متن
همه‌ی این عربده‌جوهایی که در طول روز می‌بینیم هم عدل تو اون «ولی وقتی عصبانی بشم»ن. اون یک لحظه‌ به تاریخ یک کره‌ی دیگه می‌گذره و یک دهه به طول می‌انجامه.
آره والا. همیشه اون لحظه‌شون نصیب ما میشه
ولی من جدیدا کنترل شده عصبی میشم :))
باریکلا :))
بنده عصبانی میشم، بد هم عصبانی میشم، پشیمون هم میشم، دفاع هم نمی کنم از خودم :دی
ممنون از رو راستی شما :)
من قبلا خیلی بد عصبانی میشدم جیغ و داد و کلی حرف ولی بعدا دیدم هر چقد بیشتر عصبانی شی طرفت بیشتر خوشحال میشه
الان با اینکه خیلی حرص میخورم ولی ساکت میشم تا تموم کنه طرفم بعد با یه لبخند الکی به صورتـــــــــ کاملا حرص درار حرفامو خالی میکنم تو روش و شیک تر از اون برمیگردم. این یکی کیفش خیلیــــــــ بیشتره 😄
این حالتی که میگین هم کیف میده به آدم. اصولا کنترل خشم مفیده. حتی از نظر انتقام و این حرفا. یادمه سال پیش من سر یه جریانی با یه دوستی بحثم شد. ایشون تو چت یه چیزایی واسم نوشت که وقتی خوندم آتش گرفتم. نمی‌تونستم نفس بکشم ولی کنترل کردم خشم‌مو. صبر کردم. تقریبا یه ماه گذشت. دوباره اون دوستمو دیدم. گفت در مورد اتفاقات اون روز اگه حرفی مونده بگو. پنج دقیقه سکوت کردم. تمام اتفاقاتو تو ذهنم مرور کردم. این دفعه از دفعه اول بیشتر عصبانی شدم :))) با حرفام زدم ناک اوتش کردم. خلاصه کنترل خشم خوبه در کل. با اون لبخند حرص دراری که گفتین هم شدیدا موافقم :))
کلا ایرانی ها سر و ته یه کرباسن
از بیخ زدی همه‌مونو :))
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی
بایگانی
مهر ۱۳۹۸ (۱۹)
دی ۱۳۹۷ (۱۹)
تیر ۱۳۹۷ (۱۳)
آذر ۱۳۹۶ (۱۲)
مهر ۱۳۹۶ (۱۸)
تیر ۱۳۹۶ (۱۹)
دی ۱۳۹۵ (۱۲)
آذر ۱۳۹۵ (۱۶)
مهر ۱۳۹۵ (۲۴)
تیر ۱۳۹۵ (۲۵)
دی ۱۳۹۴ (۳۹)
آذر ۱۳۹۴ (۲۴)
مهر ۱۳۹۴ (۳۰)
تیر ۱۳۹۴ (۵۴)
دی ۱۳۹۲ (۱۳)
آذر ۱۳۹۲ (۱۶)