هیچ‌وقت حس خوبی نداشتم بهش. شاید بخاطر املاش بوده که ص و ط داره و از شکل ظاهریش خوشم نمی‌اومده. ولی الان، دیدم نسبت بهش عوض شده. احساس می‌کنم خیلی مظلوم واقعا شده. یکی از بهترین قوانینیه که خدا خلقش کرده. اینکه ما می‌تونیم راه بریم، وایستیم، حرکت کنیم و ... همه و همه به اصطکاک ربط داره. تو دوران دبیرستان وقتی تو درس فیزیک می‌گفتن "صرف نظر از اصطکاک" ( با اینکه ازش خوشم نمی‌اومد همچنان) معترض بودم که چرا دارین قسمت اعظم یه حقیقت رو نادیده می‌گیرین. کل فیزیک مدیون اصطکاکه. بعد شما میگین صرف نظر کنیم ازش؟ شاید اگه املاش یه طور دیگه بود، خیلی‌ها مثل من ازش بدشون نمی‌اومد و قدرشو می‌دونستن و شکر‌گزارش بودن. خدایا شکرت

همیشه این موضوع برای خود عکاس یا اطرافیانش مطرح میشه که "به کی میگن عکاس حرفه‌ای؟ " متاسفانه همیشه به عکاسایی که کارشون خوبه یا فالوئر زیادی دارند (!) میگن عکاس حرفه‌ایه. در حالیکه اشتباهه این حرف. عکاس حرفه‌ای به کسی میگن که شغلش عکاسی باشه، یعنی از راه عکاسی پول درمیاره و زندگی‌شو می‌گذرونه. در نقطه مقابلش، عکاس آماتور رو داریم؛ یعنی عکاسی که از عکاسی پول در نمیاره و فقط بخاطر علاقه شخصیش داره عکس می‌گیره. تو خیلی از مسابقات جهانی عکاسی، عکاسای آماتور برنده میشن. یعنی می‌خوام بگم ظاهر کلمه آماتور گول‌تون نزنه که طرف چیزی بلد نیست. آماتور یا حرفه‌ای بودن فقط مدل بیزینسش رو نشون میده و هیچ گونه اطلاعاتی در مورد کیفیت کارش نمیده. پس از این به بعد وقتی خواستین از هنر و قابلیت‌های یه عکاس تعریف کنین از کلمات مناسب دیگه استفاده کنین و از "حرفه‌ای" و "آماتور" بجا استفاده کنین. 

جمعه‌ها، از سری پست‌های قبل و بعد، ساعت 6 عصر

سه‌شنبه‌ها، پست‌های معمولی، ساعت 6 عصر

شما هم مثل من از شنیدن مفاهیمی از قبیل "دوستی و رفاقت مهم‎‌تر از مسابقه‌ست" تو مسابقه‌هایی مثل خندوانه حالت تهوع می‌گیرین؟