سالگرد این پست و 

امروز بعد از 6 سال درس خوندن تو دانشگاه ، 10 دیقه دیر رسیدم ب کلاس

همچنان در تلاش برای بهتر شدن 

پ.ن. عکس ها جدید نیستند 

پ.ن. لوگو هم زدم :))

وبلاگای مختلفو میخونم . چقدر دنیای آدما با هم فرق میکنه

آروم می خندی ، باز عاشقت میشم

زخم هامو می بندی ، باز عاشقت میشم

                                                                                                     چشات مهتابه ، دستات آتیشه

                                                                                                     اینجا کنار تو ، دنیا تموم میشه

از گریه ها خالی ، تو حال خوشحالی

انگار جهان هیچه ، عطرت که می پیچه

                                                                                                     آروم می خندی ، باز عاشقت میشم

                                                                                                     زخم هامو می بندی ، باز عاشقت میشم

این چالشو دیدم ، خواستم شرکت کنم ولی

شنبه هفته بعد نمایشگاه خیریه داریم تو دانشگاه . بمدت یه هفته . از پنج شنبه هفته پیش تا امروز ( بغیر از جمعه ) هر روز از 9 صبح تا 6 عصر کار کردیم و دکور زدیم . فردا هم قراره بریم . کلی کار مونده . انگشتام همشون زخم و زیلی شدن . چقدر درد کردنشون لذت بخشه 

+ اگه شد عکس میگیرم

+ خوشحال میشیم اگه کسی تبریز بود بهمون سر بزنه :) 

به طرز غیرقابل باوری ظرفیتم ، چه از لحاظ دیداری و چه از لحاظ شنیداری ،  رفته بالا 

فک (میکنین/میکنن) که منو (میشناسین/میشناسن)

دگرگونم کرد ...

از اینکه نگران نیستم ، نگرانم .