چن روز پیش اونقدر هوا گرم بود ک نمیشد حتی ی کت بهاری رو هم تحمل کرد . مجبور بودم آستین کوتاه بپوشم حتی !

امروز چنان برفی باریده ک نگو 

گفته بودم یه پیکسل از خیریه خریده بودم ؟؟ 

کلی گشتم تا پیداش کردم :))

چن روز پیش نشستم بیست سی صفحه از پستای وب خودمو خوندم . حس خاصی داشتم . تمام خاطرات این چن مدت از جلوی چشمام گذشتن . تصمیم گرفتم همین مدلی ب وب نویسیم ادامه بدم .

خوندن این مطالب برای خودم جذابه . این ک شماها با وجود این همه وب متنوع و پرمحتوا و بدرد بخور میاین اینجا رو میخونین واقعا منت میزارین . هر چی نگا میکنم میبینم وبم هیچ گونه جذابیتی نداره . 

خلاصه مرسی ک هستین :)

+ خدافظ مدیریت عجیب

- پاییز یهو میاد ، تو یه روز

+ آمل بابل قائم شهر 

- :))) چطوری داااش ؟ چی شدی ؟

+ خیره ام به آفاق مغربی

- تو بیا

+ زَنی   ز    نِی زدن   نِی زنی   خوشش آمد ، این خوب نیست 

- شما که گردنت بلنده ببین بهار کدوم وره ؟

+ بهار دلکش رسید دل به جا نباشه ؟ انصافانه ست ؟

- دلبر که ما این همه خاطرخواهشیم 

+ اون دو تا کین ک زل زدن به ما ؟

- :)))))

+ شب بخیر 

- شب بخیر :)

بهش میگم یه شعر گفتم ، مدیونی اگه فک کنی کپیه :

اونجا برای از من نوشتن هوا کم است 

دنیا برای از من سرودن تو را کم است 

کسایی ک دوربین دستشون میگیرن ، مدتها قبل قبول کردن ک تو هیچ عکسی نباشن

مهرداد :

وقتی این قسمت از رادیو چهرازی رو گوش میدم قلبم درد میکنه ...

اکبر : 

تو سربازی تمام آهنگ هایی ک بلدی رو از حفظ میخونی ؛ فقط نیم ساعت میگذره ...

امیرحسین :

این تلخ ترین شیرینی بود ک تو عمرم خوردم ...

میلاد :

من میدونم ک آدم اجتماعی ای نیستم ...

این پستو یادتون میاد ؟

از اون موقع دو تا پست هنوز تو حالت " پیش نویس " موندن . نمی دونم کی قراره منتشر شون کنم 

...

به هر دری میزدیم بسته میشد

ثانیه میرفت و ما هم دست به ریشو

همه روزامون غروب جمعه بود 

ک تو دل ما در میکرد غم خستگیشو

بهش میگم 

میدونستی توی واقعی با توی سوپرمرد بیان کلی فرق داشتی ؟

مثلا تو هیچ وقت در حالت عادی از آبگرمکن حرف نمیزنی

علیرضا خطیبی اومده تبریز 

و من سرماخوردمو خونه نشستم :|

 - زدم تو خط آهنگای فرهاد

+ فرهاد مهراد ؟

- آره

+ فرهاد عالیه ... شنبه روز بدی بود ، روز بی حوصلگی

وقت خوبی ک میشد ، غزلی تازه بگی

پ.ن. بعد ده دوازده سال ، برای اولین بار ، تو سلیقه موسیقایی من و مصطفی یه نقطه مشترک پیدا شد 

آموزش عکاسی دانلود کردم چن گیــگ . طرف میاد شروع میکنه ب حرف زدن :

... خب من با دوربین نیکون D810 کار میکنم ...

خب برادر من ، منم اگه D810 داشتم دیگه چ نیازی بود به آموزش ؟؟؟

این موقع شب چ حالی داد شنیدن این قطعه از سیامک آقایی :

ز بعد ما ، نه غزل ، نه قصیده می ماند 

ز خامه ها دو سه اشکِ چکیده می ماند

در این چمن ، به چه وحشت شکسته ای دامن ؟

که می روی تو و رنگ پریده می ماند 

...

ز درد یاس ندانم کجا کنم فریاد

قفس شکسته ام و آشیان نمانده به یاد

...

بـــــا مـــــا بیـــــا تــــــــــا بیـــــابـــــان و مـــــارا

مـــــارا ببیـــــن سایـــــه ای در سرابیـــــم و تنـــــها 

تنهـــــا صـــــدا نالـــــه ی خام ســـــوزان و مردی

مـــــردی کـــــه می گویـــــد از دل خــــــــــدارا !

بشنـــــو کـــــه دوزخ فـــــرا خوانـــــده مــــــــــارا !

دانلود - 7 مگ

هفته پیش یه بازارچه خیریه بود تو دانشگاه . هر سال برگزار میشه .خودم من هر سال میرفتم کلی خرید میکردم ولی امسال تصمیم گرفتم من هم برم و یه کمکی کرده باشم . تقریبا دو هفته قبل از شروع رفتم و اعلام آمادگی کردم . اکثر بچه هارو کارشناسی بودن . همه از جون مایه میزاشتن . عنوان خیریه هم این بود :

فروش دست ساخته های دانشجویی به نفع کودکان سرطانی و بی سرپرست . 

کلی غرفه جورواجور داشتیم . دستبند ، قلک و تخم مرغ رنگی ، عکس ، گل و گیاه ، بازی ( اعم از فوتبال دستی و PES15 ) ، آشپزی ، فال ، کاریکاتور ، ویترای ، پیکسل . من و دو نفر دیگه مسئول غرفه عکس بودیم . ینی عکسای خوبی ک بچه ها گرفته بودن رو چاپ کرده بودیم رو تخته شاسی و میفروختیم . البته هر عکس ها انتخاب شده بود از قبل . من هم عکس داده بودم ک چن تاش انتخاب شده بود از جمله این مداد رنگیا . این عکس من 10 بار جمعا به ارزش 150 هزار تومن فروخته شد . البته غرفه عکاسی معمولا فروش کمی داشت نسبت ب بقیه غرفه ها . مردم میومدن لایک میکردن و می رفتن :))))

یکی از دوستان لطف کردن ی متنی در مورد این عکس نوشتن :)

جعبه های مداد رنگی هایم را میگشایم ، بر کاغذ سیاهی های شب رنگ میزنم ،
رنگی از مهتاب ، رنگی از ستاره ایی چشمک زن بر بام خانه ،
 رنگی از چشمان عسلی دختری گیسو بلند بر پشت پنجره ،
رنگی از باران ، در آخر فصلی زمستانی که مژده بهار می آورد ، 
رنگی از جنس رویاهای سردرگم بر فنجان قهوه ایی 

و رنگ میزنم امید و رویاهای رنگین را که خبر از روزهایی بهتر میدهند و من ،
دختری بنام آرزو بر دفتر خاطراتم میکشم ،
دختری با پیراهنی بلند به طرح شکوفه های رنگارنگ و
میان سینه اش قلبی میکشم و سفیدش میکنم تا یکرنگ باشد و یکرنگ بماند ...

شهر گردی

این بار با محوریت خیابان گردی 

:)

13 عکس 

+ بسیار بسیار شرمنده ک نه جواب نظرارو میدم و نه نظر می نویسم براتون 

++ اگه بعد از دیدن عکسا ، دلتون چیزی خواست ، من مسئول نیستم :)) از الان گفته باشم :))

خوبیه دوستی که تو پست کار میکنه اینه ک هر چن وقت یه بار برات نامه می نویسه 

:)

بالاخره متوجه شدم سبک نوشته های من چیه . 

همیشه دوست داشتم بدونم ک سبکم چیه ؟ عایا مینیمال مینویسم ؟ طنزه ؟ تلخه ؟ خاطرات روزانه ست ؟ یا چی ؟ بالاخره فهمیدم . سبک نوشته من "شرح در نظر" هستش . ینی دو سه خط می نویسم بعدش هر چی زور میزنم چیزی به ذهنم نمیرسه . بقیه داستان و جزئیات رو تو کامنتا میتونم بنویسم :)) سوال ک می پرسین راحتتر میتونم ادامه بدم :))

دوستای جدیدی پیدا کردم 

به تعداد زیاد

تو این یکی دو هفته 

هر چقدر ک جلوتر میرم و

با اخلاقاشون بیشتر آشنا میشم ،

متوجه میشم قدر دوستانِ جانم رو باید بیشتر بدونم

منظورم این نیست ک دوستای جدیدم آدمای بدی هستن 

دوستانِ جان از هر نظر کاملن . 

سودا گریه کرد 

رضا گریه کرد

گشتا گریه کرد

سالار گریه کرد

رومو چرخوندم اون طرف و بالا رو نگاه کردم و بعدش ، یه  نفس عمیق ...

من گنگ خواب دیده و عالَم تمام کَر

من عاجزم ز گفتن و خَلق از شنیدنش 

+ خسته نباشین 

- شما هم خسته نباشین ... عه اشتباه شد . " خسته نباشین"  دیالوگ من بود 

+ پیکسل عکاسی ندارین ؟ 

- اگه داشتیم ک خودم ور میداشتم 

+ ایممم . به نکته خوبی اشاره کردین . حواسم نبود 

+ ب منم عکاسی یاد میدین ؟

- بله خیلی راحته . دکمه شاتر رو بزنین عکس میگیرین 

+ دستتون درد نکنه کامل یاد گرفتم 

- خاهش میکنم . البته یادم رفت قبل از هر چیز باید دوربینو روشن کنین 

[به محض اینکه به عکسای من نگاه میکردن و کسری از ثانیه مکث میکردند] 

- به به . چقدر شما خوش سلیقه یین .... عکس منه آخه

+ مطمئنن برای بعضی ها ب هیچ وجه خنده دار نیست این حرفا . من برای ثبت شدن می نویسم

ما اینیم 

ینی این ماییم

در غرفه عکاسی

در حال گرفتن دوربین در دست

+ غرفه عکاسی مربوط ب خیریه تو دانشگاست . مدتش هم یه هفته ست . این ینی من تا یه هفته خستم 

ولی این خستگی خیلی می چسبه وقتی میدونی واسه خیریه ست :)

++ عکس کراپ نشده

+++ هدف از عکس ، هیچ گونه به رخ کشیدن نیست و نمی باشد . این عکس رو دوستان شکار کردن

++++ نوشته روی پیکسل : حال همه ما خوب است 

قسمت کامنت نویس مغزم خراب شده 

ببخشید ک سر می زنم و چیزی نمی نویسم 

اگه بخام تعریف علمی میراگر رو بگم میشه این ولی معنای محاوره ای میراگر اینه ک تعدیل کننده ست . دیدین مثلا کرکره وقتی تکون میخوره چطور میشه ثابتش کرد ؟ با دست یکی از شاخه هاشو باید گرفت تا دیگه تکون نخورن بقیه شاخه ها . اینجا دست ما بعنوان میراگر عمل میکنه . میشه گفت میراگر اثر اتفاقات رو کم میکنه . من متوجه شدم بعضی از آدما خصلت میرایی دارن . مهم نیست چقدر عصباین یا ناراحت باشی ، همین ک کنارش میشینی و باهاش حرف میزنی ، قسمت عمده ای از ناراحتی آدم کم میشه . هیچ وقت موضوع یا مشکلی رو تشدید نمی کنن .نگران نیستی ک باید مراعاتشو بکنی . فوران میکنی مث آتش فشان . وایمیسته جلوت . نگات میکنه . نه تنها خودش نمی سوزه تو رو هم آروم میکنه . فورانت تموم میشه . بعد حرف زدن باهاش احساس تخلیه انرژی میکنی . پشیمون نیستی ک چرا باهاش حرف زدی . شاید اصلا مشکله حل نشه ولی همین تخلیه شدن خیلی خوبه . چرا از این آدما کمن ؟ 

بعضی وقتا فک میکنم اتفاقی شبیه اون چیزی که واسه پروفسور ِ کتاب " خدمتکار و پرفسور " برای من هم رخ داده . حافظه کوتاه مدتم خیلی متلاشیه . ینی در حد شاید چن دقیقه اینا کار میکنه ولی حافظه بلند مدتم هنوز کار میکنه . نمونه اش اون روز ب یکی از دوستای قدمیم گفتم یادته آخرین دفعه ای ک تولدتو تبریک گفتم کی بود ؟ گفت نه 

گفتم 8 سال پیش . تو دبیرستان . طبقه دوم ساختمون . کنار نرده راه پله وایستاده بودی . داشتی میرفتی پایین . صبح ساعت 9

خندید فقط 

کلید کمد دانشگاه گم کرده بودم . فردا از خونه چن سری از این کلید کوچیکا بردم ک ببینم بازشون میکنه یا نه . یکی شون باز کرد . فرداش بعد کلاس خواستم وسایلمو بزارم تو کمد ، خسته بودم یه کم ، اشتباهی کلید موند تو کمد و قفلشو زدم :| دنبال آشنا گشتم تا ببینم کلید کوچیک داره یا نه . یاشارو دیدم کلیداشو گرفتم امتحان کردم . قفل باز شد :| 

حالا این ک چیزی نیست . با خوندن این پست درباره نحوه رمزگشایی آیفون که اسنودن گفته اصن نابود شدم :| اسید :| 

عاقا حریم شخصی نداریم راحت باشین . 

اگه یه روزی دیدین دو نفر در حالت دوئل-مانند ب فاصله 30 سانتی همدیگه وایستادن و یهویی اونی ک دستش خودکار داره ، خودکارو میندازه هوا ، بعد با نفر مقابلش دست میده و بعد خودکارو تو هوا میقاپه ، اون منم :)))))

+ احساس میکنم متن خیلی خوبیه واسه گذاشتن تو قسمت "درباره من" :))

مخاطب میخونه 

و از کادر خارج می شود

و از کادر خارج می شود

و از کادر خارج می شود

و از کادر خارج می شود

...

من اسیر سایه‌های شب شدم،

شب اسیر تور سرد آسمون؛

پا به پای سایه‌ها باید برم

همه شب به شهر تاریک جنون!